:))

ΑΝ

Αν μπορείς στον κόσμο τούτο να περιφρονείς τον πλούτο 
Κι αν οι έπαινοι τριγύρω δε σου αλλάζουν το μυαλό . . . 
Αν μπορείς στην τρικυμία να κρατήσεις ψυχραιμία 
Κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου ν' απαντάς με το καλό . . . 
Αν μπορείς με μιας να δώσεις κάθε τι που 'χεις κερδίσει 
Στην καταστροφή ν' αντέξεις και να δώσεις μια νέα λύση . . . 
Αν μπορείς να πειθαρχήσεις σώμα, πνεύμα και καρδιά 
Αν μπορείς όταν σε θίγουν να κρατάς σιωπή βαθιά . . . 
Αν μπορείς στην καταιγίδα να 'χεις πάντα την ελπίδα 
Κι αν μπορείς να συνεχίσεις όταν σ' έχουν αδικήσει . . . 
Αν μπορέσεις τ' όνειρό σου να μη γίνει ο χαλασμός σου 
Κι αν αγάπη συ προσφέρεις σ' όσους σε έχουνε μισήσει . . . 
Αν μπορείς να μείνεις ίδιος στη χαρά μα και στη λύπη 
Κι αν η πίστη στο εγώ σου μπρος σε τίποτα δε σβήνει . . . 
Αν μιλώντας με τα πλήθη τη συνείδηση δε χάνεις 
Κι αν μπορέσεις να πιστέψεις πως μια μέρα θα πεθάνεις . . . 
Αν ποτέ δε σε ζαλίζει του θριάμβου το κρασί 
Κι αν σε ψέματα των άλλων δε λες ψέματα και συ . . . 
Αν μπορείς με ψυχραιμία δίχως νεύρα ή δυσφορία 
Και τα ίδια σου τα λόγια να τ' ακούς παραλλαγμένα . . . 
Αν μπορείς κάθε στιγμή σου να 'ναι μια δημιουργία 
Και ποτέ σου να μη δείχνεις τεμπελιά κι αδιαφορία . . . 
Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου δεν μπορούν να σε πληγώσουν 
Κι αν οι σχέσεις με μεγάλους τα μυαλά δε σου φουσκώσουν . . . 
Αν τους γύρω λογαριάζεις μα κανένα χωριστά 
Κι αν μπορέσεις να κρατήσεις και τα ξένα μυστικά . . . 
Ε . . . παιδί μου . . . 
Μ' όλα αυτά θα μπορέσεις να τη ζήσεις όπως πρέπει τη ζωή 
Θα 'σαι άνθρωπος σπουδαίος και κυρίαρχος στη γη . . . !

Rudyard Kipling - If

Είναι σχεδόν αναμφίβολο ότι όλα θα αλλάξουν. Ο χρόνος, αυτός θα είναι ο υπεύθυνος. Μας αλλάζει, μας διαφθείρει, μας κάνει –άλλοτε- καλύτερους –άλλοτε- χειρότερους. Έτσι. Αυτή η σκέψη με παρότρυνε να αφιερώσω λίγο από το χρόνο μου (χρόνος μου;; δεν υπάρχει αυτό ,απλά ζω-τέλος πάντων) γράφοντας ή σωστότερα πληκτρολογώντας μερικές αράδες.
Έχει περάσει καιρός από τότε που μίλησα για τελευταία φορά με τον εαυτό μου. Η αιτία κάπου κρύβεται, δεν την γνωρίζω! Ακόμη, υπάρχει μια μικρή-σχεδόν αόρατη-πιθανότητα να θελήσω να το επαναλάβω κι άλλη φορά. Όμως αυτό ανήκει στο μέλλον και επιθυμώ να το κρατήσω εκεί. Ξέρεις, είναι πιο όμορφα έτσι.
{ Ευελπιστώ η γραμματική και το συντακτικό μου να  είναι σωστά. Όχι ότι έχει σημασία για μένα. Άλλωστε το έχω γράψει και σε κάτι που, μάλλον, θεωρώ ποίημα μου* (είναι δύσκολο, ντροπή και ενίοτε ασέλγεια προς τους ανθρώπους  που πραγματικά έχουν ασχοληθεί με ποίηση  να τους βάζω στο ίδιο επίπεδο με έναν καθημερινό άνθρωπο, εμένα. Παρολ’αυτά στοιχηματίζω πως μία αυθεντία που με επηρεάζει πολύ τον τελευταίο καιρό  θα ισχυριζόταν  το αντίθετο}.
Συνεχίζω, δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω. Στο μυαλό μου επικρατεί χάος-πανικός από τις σκέψεις. Άλλες θετικές άλλες αρνητικές και φυσικά κάποιες άσχετες για κλείσουν τον κύκλο. Γράφω, γράφω… δεν υπάρχει κάποια ουσία, που θα καταλήξω δεν ξέρω. Αυτό που ξεκίνησε τόσο καλά τώρα μάλλον χάνει τις δυνάμεις του-εξασθενεί. Ξαφνικά μια ιδέα ήρθε στο κεφάλι μου. Μα έπρεπε να την κρατήσω, τώρα έφυγε. Ίσως, όταν περάσουν τα χρόνια να είμαι σε θέση να εκφραστώ αλλιώς-πιο πλούσια.

*Το τέλος μίας αβίαστης ποιητικής συλλογής
και η αρχή ενός  απίθανου κενού!
Κλεμμένες λέξεις, κλεμμένα όνειρα
και τρελά παραπατήματα
Μια νότα σιωπής χορεύει
με ένα γέλιο, μια κραυγή..
Κι’ αν είν’ πολλά τούτα που σκέφτομαι
φρένο πατήστε!
Όποιος μπορεί να αισθανθεί
και να διαισθανθεί
τη νύχτα αυτή ας παραβγεί.
Λάθος  η γραμματική, λάθος το λεξιλόγιο
μα τι τα θέλουμε όλα αυτά;;
Παιχνίδι για να παίξουμε,
να διασκεδάσουμε
και να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε αληθινά!
[ κάποτε, κάπου, εσύ ]

"Οι αλλαγές.."
Ελπίζω να σας αρέσει όσο σε μένα...

Αν αυτό δεν μας αγγίζει, τότε τι;;

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπά σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,

κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μία φορά;
Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγή
γιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους;

                                    (ἀπὸ τὴ Συλλογή: «Ἀνυπεράσπιστος Καημός»)

02-03-2010

Λοιπόν, δεν ξέρω αν έχω κάτι άλλο να πω 
μονάχα θα ήθελα να διακριθώ
είτε αυτό είναι εγωισμός είτε και σεισμός 
διότι ήλιος είναι που ανατέλλει
ήλιος είναι και που δύει 
διασταυρώνοντας ζωή με θάνατο
χαρά και λύπη.. 


* Βουτιές στα σύννεφα *

Σ'αυτή χαρίζω τούτο το Σεπτέμβρη.
Σ'αυτή που το φθινόπωρο λατρεύει,
που χαίρεται τα δέντρα χωρίς φύλλα
και τη φωτιά στο τζάκι να θεριεύει.

Σ'αυτή και τον Οκτώβρη αφιερώνω
κι ολάκερο της ζήσης μου το χρόνο,
στα χέρια της που είναι κομπολόι,
πότε γλυκόπιοτο και πότε μοιρολόι.

Φεύγοντας μου άφησε μονάχα τ'αρωμά της
το σπίτι που στους τοίχους του χορεύει η σκία της,
στα όνειρα μου μπλέκονται τα λαμπερά μαλλιά της
και στο Λονδίνο η θύμηση από τα ζεστά φιλιά της.

Η ψυχή μου χορεύει σα μεγάλη πεταλούδα. Χαμογελώ ξαπλωμένη ανάσκελα. Κάτι τραγουδάει μέσα μου. Το αφουγγράζομαι. Είναι ένα παιδιάστικο τραγούδι :
Φεγγαράκι μου λαμπρό...


Η μυστική παπαρούνα -  Στρ. Μυριβήλης
απόσπασμα του " Η ζωή εν τάφω "

Κ για να μην ξεχνάμε τον τόπο καταγωγής μας ... :-)

Voices crying through the night
people starve and pray for bread
Darkness seems to take their life
they are living to be dead

Hey look at the world
open up your heart
spread your love around

Hey, feel the human pain
aren't you the same
Spirits have no name

[interlude]

Little children dying away
drowning flowers in the rain

All they know is fear and pain
have you nothing left to say ?

Hey look at the world
open up your heart
spread your love around 

Hey, feel the human pain
aren't you the same
Spirits have no name

[interlude]

Voices crying through the night
people starve and pray for bread
Darkness seems to take their life
they are living to be dead

Hey look at the world
open up your heart
spread your love around

Hey, feel the human pain
aren't you the same
Spirits have no name

[Σαν δέσμη απο τριαντάφυλλα...]

Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
Kάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Kαι στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Hλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
H σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.

Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.

Καρωτάκης Κώστας

I can feel it coming in the air tonight, oh lord
Ive been waiting for this moment, all my life, oh lord
Can you feel it coming in the air tonight, oh lord, oh lord

Well, if you told me you were drowning
I would not lend a hand
Ive seen your face before my friend
But I dont know if you know who I am
Well, I was there and I saw what you did
I saw it with my own two eyes
So you can wipe off the grin, I know where youve been
Its all been a pack of lies

And I can feel it coming in the air tonight, oh lord
Ive been waiting for this moment for all my life, oh lord
I can feel it in the air tonight, oh lord, oh lord
And Ive been waiting for this moment all my life, oh lord, oh lord

Well I remember, I remember dont worry
How could I ever forget, its the first time, the last time we ever met
But I know the reason why you keep your silence up, no you dont fool me
The hurt doesnt show; but the pain still grows
Its no stranger to you or me

And I can feel it coming in the air tonight, oh lord...